پیش خود فکر کردم که من شاید انعکاس صدای تو نبودم
گفتی بودی هستی خواهی بود
گفتی من از تو گلایه ندارم
گفتی من سایه توام
سایه٬ نه گلایه
گفتم باش ٬ در من باش نه بیرون از من
گفتی هستم
بودم و هستم
اما تو نباید میرفتی
***********************
گفتی سالهاست مرا ندیده ای
گفتم من از تو چشم بر نداشته ام
گفتی در این حرکت مرا شتابزده میبینی
گفتم تامل کن و با حوصله تماشایم کن
حرکت درون من است و تو در تمام منظره هایم با وقار نشسته ای
تو در من بزرگ و بزرگتر شده ای
جدا شدن از تو یعنی پایان من
من در تو مانده ام و به بالای صدایت رسیده ام
گفتی با کوچه ها اما حرف دیگریست
در کوچه های من
در کوچه های تو اما بازی دیگریست
بر دست نوشته هایمان غبار نشسته است
گفتم نگاه ما باید تماشایی باشد
امتداد کوچه ها را ببین
ضیافت ما را دل دل میکند
*************************
گفتی پس دوباره سبز خواهی شد ؟
گفتم در گلدان پشت پنجره ات سبز خواهم شد
در ترانه های ننوشته ات و شاید در تمام فصلهای ماندگارت سبز خواهم شد
سبز سبز – سبز دفتر های بزرگ نقاشی – سبز مداد شمعی – سبز گرگم به هوا
سبز دفتر خاطرات – سبز نامه های پنهانی و گر گرفتنهای بی وقفه
سبز سبز – دوباره سبز خواهیم شد
*************************
گفتی اما تو نباید میرفتی ٬
گفتم من از تو میروم تا در سفر با تو بودن با تو باشم
من از تو سر نمیروم ٬ من در تو میروم تا در سبز ترین بهار منظره ها ٬ تا ماه
گفتی باش گفتم هستم ٬ گفتی میفهمم گفتم من هم
گفتی بغض شک راه گلو را بسته ٬ لحظه تصمیم است
به تو ای خوب نجیب نمیتوان شک کرد
گفتم به ترانه دزدان شک کن
چه کسی در من و تو تشنگی باغچه را میبیند
او نمیبیند
بیرحمانه مشک پر آبی را که برای عطش باغچه باقی مانده است
نیمه شب میدزدد و به یک رهگذر که غمغمه هایش پر آب است میفروشد ارزان
به ترانه دزد بگو تو را باور ندارم
گفتی ترانه دزدان را باور نداری ... اما ... تو نباید میرفتی