در کشاکش سرنوشت حقیقت قلبش را به خیالی باطل از من پنهان کرده بود
هر چه کرد حق با او بود ولی ...
حکایتش را از همان بدو حضور دوباره خوانده بودم
هر چند خیلی دیر بود اما ...
گاه و بیگاه دلتنگش میشوم و به سراغ احساسش میروم
احساسی مکتوب که در آن سهم من کمتر از یک نیمه راه بود
میخوانم و میخوانم ، هر دو نیمه را
دل خوش میکنم به نیمه خود
چشمانم را میبندم
غافل از آن که منطق در نبرد میان عقل و عشق به جانبداری عقل میشتابد
و نیمه دوم راه را همواره مرور میکند
گفته بود فریادش راهی می جوید و دستانش ابدیت را ، عشق را ، ثبات را
این ادعا نیست
نه از آن جهت که مسیرش از نیمه راه برای من غریبه بود
...... امید بدان دارم که در ره عشق همیشه ماندگار باشد.....