شب بارانی

تراوشات ذهن خسته من

شب بارانی

تراوشات ذهن خسته من

جای او همیشه خالیست

 

ای آفتاب سرخ سر از خاک سرد بر آور و ببین چگونه  پریشان خاطرات کهنه بارانم 

 

       امروز دیگر باران برای من تکرار مکررات است

                                   

 کسی نیست اما اینجا خانه من است

 

       من میدانم و تو نیز بدان خانه بی مقدار نیست

 

میخواهم فریادی برآورم به بلندای طاق آسمان

 

      میخواهم ثانیه ها را بسوزانم

 

همان ثانیه هایی که گفته بودم و تو خوب میدانی

       

     همان ثانیه هایی که میروند و به تنهایی من ریشخند میزنند