شنیدم که میگفتی سالهاست که مرا ندیده ای اما بدان من از تو چشم بر نداشته ام.تو در این حکایت مرا شتابزده میبینی! تامل کن و باحوصله تماشایم کن. راستی او را چه میشود که اینگونه بیتاب است؟ بلندتر بگو نمیشنوم، حرکت در من است و تو در تمام منظره هایم با وقار نشسته ای. تو در من بزرگ و بزرگتر شده ای، جدا شدن از تو یعنی پایان من، اما من در تو مانده ام و به بالای صدایت رسیده ام. بالاترین نقطه ای که دست یافتنی بود. گفتنی است این جمله: با کوچه ها اما حرف دیگریست. در کوچه های من. در کوچه های تو اما بازی دیگریست. بر دست نوشته هایمان غبار نشسته است. وای بدان روزی که در چشم ما غبارنشسته باشد. نگاه ما باید تماشایی باشد.......هـــــــــــــای.......کوچه ها راببین، ضیافتها را دل دل میکنند.